چقرمگی و چکش خواری در پلیمر

چقرمگی
چقرمگی به معنای مقاومت ماده در برابر شکستگی و یا قابلیت آن در جذب انرژی مکانیکی بدون شکسته شدن است. چقرمگی از نظر مقداری، با سطح کل زیر منحنی تنش-کرنش برابر است و مشخص کننده مقدار کاری است که می‌توان بدون گسیختگی ماده در ناحیه تغییر فرم پلاستیک، بر روی آن اعمال کرد. به بیان دیگر، هر چه سطح زیر منحنی تنش-کرنش زیادتر باشد و ماده بر اثر اعمال تنش با ازدیاد طول بیشتر، دیرتر دچار شکستگی شود، چقرمه‌تر است. برخی از پلاستیک‌ها، ذاتا چقرمه و برخی دیگر ذاتا ترد و شکننده هستند. البته تاثیر عوامل محیطی و نیز اعمال تنش، به ویژه تنش‌های متناوب، ممکن است رفتار پلیمر را در طولانی مدت ترد و شکننده کند. چقرمه‌ترین پلاستیک‌ها در دمای اتاق عبارتند از LDPE، LLDPE، نایلون 66 و EVA . عموما پلاستیک‌ها فاقد مواد پرکننده با ضربه پذیری بالا، دارای مقادیر چقرمگی بالایی هستند.

چکش خواری
موادی که بتوانند در هنگام انبساط، کشش و رول شدن، همبستگی ساختاری خود را حفظ کنند، مواد چکش‌خوار تلقی می‌شوند. وسایل یا قطعاتی که مدتی طولانی تحت تنش قرار می‌گیرند، ممکن است بر اثر پارگی یا شکستگی دچار آسیب شوند، اگرچه ممکن است برخی از تغییرات موضعی را تحمل کنند. بنابراین داشتن مدول بالا، مقاومت زیاد و چکش خواری ترکیبی مناسب از خواصی است که قطعه‌ای با طراحی مناسب می‌تواند داشته باشد. طبیعت و خصوصیت ذاتی پلاستیک‌ها، معمولا مدول زیاد توام با قدرت چکش خواری کم را ایجاب می‌کند و هر گونه تلاشی برای بهبود یکی، موجب نقصان در دیگری می‌شود.

واحد تحقیق و توسعه شرکت فناوران رنگدانه سپاهان