سازگارکننده‌ها و عوامل اتصال‌دهنده جدید که مواد غیرمشابه را برای بازیافت و سایر اهداف گرد هم می‌آورند
در صنایع بازیافت پلاستیک، یکی از چالش‌های اصلی ناسازگاری بین انواع مختلف پلیمرها و پرکننده‌های معدنی در ترکیبات بازیافتی مکانیکی است. این ناسازگاری‌ها منجر به کاهش خواص مکانیکی و نوری محصول نهایی می‌شوند. برای حل این مشکل، از سازگارکننده‌های پلیمری استفاده می‌شود که به بهبود پراکندگی فازها، افزایش چسبندگی بین سطحی، و بهبود استحکام و شفافیت کمک می‌کنند.
انواع مختلفی از سازگارکننده‌ها توسعه یافته‌اند که عملکرد مؤثری در مخلوط‌های شامل پلی‌الفین‌ها (مانند PE و PP) با پلیمرهای قطبی (مانند PA، EVOH، PET) نشان داده‌اند. این ترکیبات معمولاً بر پایه کوپلیمرهای دارای گروه‌های فعال مانند انیدریدمالئیک یا گلیسیدیل‌متاکریلات ساخته می‌شوند. برخی از این محصولات موفق شده‌اند گواهینامه‌های بین‌المللی مانند RecyClass و APR را برای قابلیت بازیافت کسب کنند.
برخی نوآوری‌ها شامل کوپلیمرهای دوبلوکی، افزودنی‌های واکنشی و غیرواکنشی، ترکیبات زیستی با منشاء تجدیدپذیر، و مستربچ‌های حاوی سازگارکننده هستند. این افزودنی‌ها علاوه بر بهبود فرآیندپذیری و سازگاری، امکان استفاده بیشتر از محتوای بازیافتی در بسته‌بندی‌های چندلایه و سایر کاربردهای صنعتی را بدون افت عملکرد فراهم می‌کنند. کاربرد این سازگارکننده‌ها نه تنها در افزایش میزان بازیافت مفید است، بلکه در دستیابی به اهداف پایداری، مقررات زیست‌محیطی و توسعه اقتصاد چرخشی نیز نقش حیاتی دارد.
برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه فرمایید:
